به نظر مي‌رسد دوران پساكرونا كم‌كم از راه مي‌رسد و تمام آثار آن -فارغ از مثبت و منفي- در حال ظاهر شدن است. در اين باره مي‌توان به چند اتفاق تلخ و واكنش‌برانگيز درباره انتشار فيلم‌هايي از كتك خوردن چند دانش‌آموز توسط معلم‌هاي‌شان در هفته گذشته اشاره كرد. فيلم‌هايي دلخراش كه بيش از هر مساله‌اي، به اختلال ارتباطي بين معلمان و دانش‌آموزان پس از حضوري شدن مدارس اشاره دارد. ارتباط اولين ضرورت يك زندگي اجتماعي است، اما كرونا باعث شد تا اختلال‌ها و آسيب‌هاي زيادي بر ارتباط و انواع آن به خصوص ارتباط ميان فردي وارد شود.

در تعريف روابط ميان فردي آمده كه روابط بين فردي فرآيندي است كه به كمك آن مي‌توانيم اطلاعات و احساسات خود را از طريق پيام به صورت كلامي يا غيركلامي با  افراد ديگر به اشتراك بگذاريم. در اين تعريف صحبتي از ارتباط فيزيكي نشده و مي‌توان اين نوع ارتباط را به عنوان يك اختلال و موانع مهم يك ارتباط ميان فردي برشمرد، به خصوص اگر در زمره خشونت فيزيكي باشد‌. در همين رابطه كمرنگ شدن روابط ميان فردي در مدارس بيش از هر حوزه‌اي به چشم مي‌خورد و نيازمند بازتعريف در روابط معلمان با دانش‌آموزان هستيم. 
با توجه به اهميت روابط ميان فردي و نقش آن در جلب احترام و اعتماد، نياز است تا معلمان با توجه به اعتراض‌هايي كه اخيرا در راستاي احقاق حقوق خود هم داشته‌اند، به اين نوع ارتباط اهميت بيشتري دهند و با كسب آگاهي از اين نوع ارتباط و سبك‌هاي آن، انعطاف بيشتري در برخورد با دانش‌آموزان يا والدين آنها از خود نشان دهند.
همچنين با توجه به نتايج پژوهش‌هاي روانشناختي در مورد اهميت روابط بين فردي، چون اثرات مستقيم روي سلامت رواني، بهره‌وري شغلي و موفقيتي، تندرستي و سلامت جسمي و افزايش كيفيت زندگي و خودشكوفايي، مي‌توان گفت كه روابط ميان فردي موثر مي‌تواند تنها تعاملي باشد كه در آن دو برنده خواهد داشت. به همين خاطر در صورت وجود روابط ميان فردي موثر، مي‌توان شاهد ارتقاي شغلي معلمان عزيز و شكوفايي دانش‌آموزان شد. البته در اين مسير همكاري و حمايت نهادهاي بالادستي براي كسب چنين مهارت مهمي، ضروري است، چراكه اين مهم از طريق تمرين و تكرار و شناخت عوامل موثر در اين سبك ارتباطي حاصل مي‌شود.

**سميرا بختيار